Wskazania do endoprotezoplastyki stawu biodrowego

Ortopedzi stosują dwie strategie ustalania wskazań do endoprotezoplastyki stawu biodrowego:

  • strategia klasyczna – przywracania funkcji stawu biodrowego
  • strategia nowoczesna – zachowania funkcji stawu biodrowego

Strategia klasyczna endoprotezoplastyki stawu biodrowego

Endoprotezoplastyka stawu biodrowego proponowana jest osobom, które mają całkowicie zniszczony staw biodrowy i którzy:

  • mają ograniczoną wydolność chodu do kilkudziesięciu – kilkuset metrów
  • chodzą o kulach lub z balkonikiem
  • regularnie, codziennie lub kilka razy w tygodniu zażywają leki przeciwbólowe (paracetamol, diklofenak, ketoprofen, tramadol, fentanyl)
  • ból stawu biodrowego budzi ich w nocy
  • nie są w stanie sprawnie ubrać butów, założyć skarpetki, obciąć paznokci u stóp
  • ze względu na ból nie mogą siedzieć na niższych siedziskach
  • nie dają rady wejść sprawnie po schodach lub np. do autobusu / tramwaju / wanny (trzymają się poręczy, idą krokiem dostawnym)
  • mają zły wynik badania w skalach jakości życia np. WOMAC

Strategia nowoczesna endoprotezoplastyki

W przypadku, gdy postęp choroby jest zdecydowanie widoczny, leczenie operacyjne jest nieuniknione ze względu na stopień uszkodzeń i silne dolegliwości, ale nie występuje jeszcze konieczność chodzenia o kulach, pacjent nie prowadzi fotelowo-łóżkowego trybu życia, nie występują jeszcze znaczne przykurcze stawowe oraz duże ograniczenia ruchomości – ortopeda coraz częściej proponuje endoprotezoplastykę stawu biodrowego. Gdy jest ona przeprowadzona w idealnym momencie można uniknąć sytuacji dojścia do bardzo dużej niesprawności ruchowej, często utraty pracy i rezygnacji z hobby.

Przeciwwskazania do endoprotezoplastyki  – kiedy nie operować?

Endoprotezoplastyki nie powinno wykonywać się szczególnie w sytuacji, gdy u pacjenta stwierdzono:

  • obecność ogniska zakażenia (np. zęby, migdałki, zatoki przynosowe, przewód pokarmowy, układ moczowo-płciowy)
  • uszkodzenia skóry lub rany przewlekłe na ciele
  • znaczne obniżenie odporności (w trakcie lub w okresie rekonwalescencji po infekcji dróg oddechowych)
  • zbyt duże ryzyka związanego z utratą krwi podczas operacji
  • uczulenia na materiały, z których zbudowane są implanty
  • zbyt mały potencjał gojenia tkanek lub zbyt duże ryzyko wystąpienia zakażenia np. w przypadku nieustabilizowanej cukrzycy, aktywnie leczonej choroby nowotworowej, stosowania niektórych leków reumatologicznych, w sytuacji niedożywienia, istotnej niedokrwistości

 Przeciwwskazaniem do endoprotezoplastyki jest zaistnienie zbyt dużego ryzyka okołooperacyjnego u pacjenta lub stwierdzenie braku możliwości współpracy z chorym w czasie rehabilitacji pooperacyjnej.

dr Piotr Staszczuk