Jak wygląda zabieg artroskopii stawu barkowego?
Artroskopia barku to metoda polegająca na użyciu wziernika, nazywanego inaczej endoskopem, w przestrzeni podbarkowej stawu ramiennego. W tej metodzie używany jest specjalistyczny sprzęt pozwalający na wykonanie operacji przez niewielkie, kosmetyczne nacięcia w skórze.
Dzięki wziernikowi chirurg obserwuje obraz z kamery na monitorze i posługuje się dedykowanymi narzędziami, aby naprawić uszkodzenie lub usunąć źródło dolegliwości. Czasem konieczne jest użycie implantów przytrzymujących uszkodzone tkanki.
Artroskopia barku to metoda polegająca na użyciu wziernika, nazywanego inaczej endoskopem, w przestrzeni podbarkowej stawu ramiennego. W tej metodzie używany jest specjalistyczny sprzęt pozwalający na wykonanie operacji przez niewielkie, kosmetyczne nacięcia w skórze.
Dzięki wziernikowi chirurg obserwuje obraz z kamery na monitorze i posługuje się dedykowanymi narzędziami, aby naprawić uszkodzenie lub usunąć źródło dolegliwości. Czasem konieczne jest użycie implantów przytrzymujących uszkodzone tkanki.
Kiedy jest potrzebna artroskopia barku?
Najczęściej artroskopię barku wykonuje się z powodu niestabilności stawu ramiennego, zespołu cieśni podbarkowej lub uszkodzenia ścięgien rotatorów.
- Niestabilność barku najczęściej jest wynikiem zwichnięcia stawu ramiennego i uszkodzenia obrąbka stawowego, a czasem fragmentu panewki stawu. Mimo poprawnego leczenia, część pacjentów doświadcza później wielokrotnych i nieprzyjemnych zwichnięć w coraz to banalniejszych sytuacjach. Odczuwalna jest również niepewność w posługiwaniu się kończyną górną i obawa przed kolejnym zwichnięciem.
- Zespół cieśni podbarkowej to najczęstsza przyczyna bólu barku. W tej sytuacji dochodzi do zmian zapalnych i konfliktu w okolicy przestrzeni podbarkowej. Dolegliwości pojawiają się przy unoszeniu kończyny powyżej barków, utrudnione są czynności takie jak: sięganie na półkę, zapinanie stanika, później mogą dołączyć się dolegliwości nocne.
- Uszkodzenie ścięgien rotatorów może powstać po urazie lub być wynikiem zmian przewlekłych związanych z wiekiem i przeciążeniem. Dochodzi do przerwania ciągłości ścięgien mięśni, które odpowiadają za poszczególne ruchy w barku, w wyniku czego ruchy są utrudnione i osłabione. Najczęściej ograniczone i bolesne jest unoszenie kończyny ponad głowę. Inne utrudnione czynności to: sięganie na półkę, zapinanie stanika. Siła całej ręki jest osłabiona. W diagnostyce uszkodzeń ścięgien rotatorów oprócz dokładnego badania klinicznego bardzo przydatne jest badanie USG barku.
dr Piotr Czarnecki
