Wczesne rozpoznanie chorób stawu biodrowego umożliwia podjęcie optymalnego leczenia. Osoby, które skarżą się na dolegliwości bólowe poddawane są szczegółowej diagnostyce której elementy stanowią: badanie ortopedyczne, obrazowe, laboratoryjne i diagnostyka różnicowa.
Badanie ortopedyczne:
- chory odczuwa bolesność palpacyjną pachwiny i bocznej powierzchni biodra
- pojawia się przykurcz stawu – zazwyczaj w zgięciu i przywiedzeniu
- odczuwalne jest bolesne ograniczenie zakresu ruchomości stawu biodrowego – wyprostu, rotacji wewnętrznej, zgięcia, odwiedzenia
- następuje skrócenie chorej kończyny dolnej
- pojawia się utykanie – bólowe i związane z ograniczeniem ruchomości stawu oraz zmniejszenie dystansu bezbólowego chodu
- pacjent musi stosować kule, podpory i inne formy asekuracji
Zaawansowane stadium choroby stawu biodrowego pokazuje objawy:
- chód w pozycji pochylonej z hiperlordoą lędźwiową z dużym utykaniem w asekuracji balkonika
- poruszanie się tylko przy użyciu wózka inwalidzkiego
Badania obrazowe:
Podstawowym badaniem obrazowym jest RTG stawów biodrowych w pozycji przednio tylnej na stojąco z obciążeniem masą ciała oraz ew. dodatkowo RTG chorego stawu biodrowego ap i osiowe. Badanie to umożliwia w szybki i tani sposób zdiagnozować większość patologii stawu biodrowego. W sytuacji wątpliwości dodatkowym badaniem jest rezonans magnetyczny (MR) stawu biodrowego, który pozwala na ocenę budowy stawu oraz stopnia zaawansowania uszkodzeń chrząstki stawowej.
Badania laboratoryjne
W celu postawienia rzetelnego i prawidłowego rozpoznania wykonuje się podstawowe i szczegółowe badania reumatologiczne pobranej krwi pacjenta. W chorobie zwyrodnieniowej stawu biodrowego wyniki badań zazwyczaj nie wykazują odstępstw od normy.
Diagnostyka różnicowa
Diagnostyka różnicowa obejmuje inne przyczyny bólu pachwiny – takie jak m.in. przepuklina pachwinowa, tętniak tętnicy biodrowej zewnętrznej, uszkodzenia mięśni, patologia nerek itd. Po wykluczeniu m.in. ww. pozostaje wykluczenie innych patologii stawu biodrowego.